Woensdag 28 augustus

De wekker staat weer! We moeten dit keer wel een trein halen, anders wordt het wat lastig naar huis gaan. Of niet, dat kan natuurlijk ook. Maar aangezien het geld ook al even op is.. Koffers uitpakken en daarna weer in kan een hoop schelen, haha, geen stress! Rustig ontbijtje en betalen voor het hotel. We mogen nog een nachtje blijven, de kamer is nog vrij.. Wat een lieve mensen, nog een hand en zwaai, run to the station. Zo hard hebben we nog nooit gelopen met onze koffers, we vliegen door Cesenatico. Jaja, tijd genoeg op het station.. Daan d'r koffer wordt alweer de trap op gesjouwd, hoe doet ze het toch? Als we nog een paar minuutjes op het bankje zitten spreekt een oudere dame ons aan. Ze wil graag een praatje maken maar kan geen woord Engels. Beetje Frans, Italiaans, beetje uitbeelden. Tachtig jaar, op pad met de koffer, ze komt uit Rome, een wereldstad, ze houdt van Florence (net als wij), is 3 februari jarig en een paar dagen in Cesenatico geweest. Top. We helpen haar de koffer in en uit de trein sjouwen, een hand om uit te stappen en we krijgen allebei twee zoenen en een bon voyage.

In Bologna zijn ze net zo vriendelijk, lijkt het. Maar deze jongen wil te graag onze koffers naar beneden dragen. Bedankt, maar daar betalen we dus echt niet voor, wegwezen. De toiletten zijn ook ver weg, we hebben koffie en eten nodig en teveel onvriendelijke mensen. Stom. 

Na de koffie en een broodje komen we weer een beetje bij, kaartje gekocht naar Milaan, tijd voor een lange treinreis. Proberen om te slapen of lezen, de tijd vliegt om. ... to be continued

Dinsdag 27 augustus: zon, beachvolleybal, fun

Het wordt nu 'saai'.. We mogen in het hotel blijven, de zon schijnt, beachvolleyballen, strand, spelen, liggen, zonnen, cappuccino drinken en beachvolley kijken. Love love love holidays!

's Middags doen we zelf nog even een pass-training, beetje de spierpijn van gister wegwerken. Aan het eind van de dag zijn de finales van de Italiaanse nationale beachvolleyballers onder 18, dus zitten wij bij het centercourt, gaan we staan voor het volkslied, juichen en applaudisseren heel hard mee. Het lijkt er af en toe op dat we meer in de wedstrijd zitten dan de mensen om ons heen. Het wordt wel wat kouder en bewolkter, maar met onze in de zon gebrande huid blijven we lekker zitten. De voorspelde onweersbui komt er vast aan, maar gelukkig als we net even op de hotelkamer zitten. En wat doe je in een hotelkamer van vijf bij twee? Precies, zo vaak mogelijk proberen over te spelen, waarom niet. Het doel was eerst tien, maar al snel werd het van vijftig honderd! Verbaasde gezichten vanaf de gang, ach, we weten dat het lijkt alsof we gek zijn.. zijn we ook. Weet je wat stom is? De vakantie is bijna afgelopen, dat is echt stom. Maar nu nog niet, avondje uit eten, primadjima. Da-ni-ee-laaa! Ma-ri-kaaa! We gaan eeeteeen! Eten bij de haven, mooie bloemetjes op ons bord, wat een lol. En ook nog een glaasje sangria-achtig-iets in shotglaasjes, we drinken het wel op. Zijn we bijna terug bij het hotel, worden we aangesproken door twee Italianen. Fijn dat ze tegenwoordig zo goed engels spreken.. #not. Met een beetje Italiaans, Engels, Frans komen we er wel. Of niet. Mooi tochtje op de fiets, Natasja, Katy, Anna, Maria.. Precies. Wij gaan slapen. Ciao bella.. 

Maandag 26 augustus: beachvolleytraining

Wake me up.. Let's go to the beach!! De kamer is vandaag vrij, dus we mogen nog een nachtje in het hotel blijven. Joehoe, naar het beachvolley, vandaag is het toernooi gestart. Eerst wat dames/meiden gekeken, het wordt serieus aangepakt hier. Ook de trainingen krijgen we mee, zouden we ooit zo'n training kunnen krijgen? We bedenken zelf heel veel oefeningen en verbeterpunten.. Laat de volgende zomer maar komen!! Maar nu eerst het water in, waaarm!

's Middags doen we samen even een training, wat is het toch fijn om op het strand te zijn. Dagje beachen, zonnen, zee, good life. We bespreken gelijk even de belangrijke dingen in het leven #nieuwezaalseizoen. 

We worden eindelijk echt bruin!! Need aftersun.. hoe moeilijk kan het zijn. Maar gelukkig vinden we nog een flesje nivea, wat een feest. 

Na het eten gaan we naar de enige bar die nog een beetje te doen lijkt en open is. M'n witte slippers zitten nog een beetje strak, gelukkig heeft Daan een grotere maat en kan ze even wijder lopen. Haha, loop je dan op te kleine slippers. Of op te grote.. en dan gelijk de zool eraf slopen, goed bezig Marika! Bye slipperpaar twee van Daan. Die anderen waren 's middags op het strand al gesloopt. Mooi dorp, Cesenatico, vooral fijn dat het zo toeristisch is, winkeltjes open om elf uur 's avonds! Op blote voeten huppelen van de een naar de andere winkel, nergens geschikte (lees: goedkope) slippers te vinden. En ja, daar is de euroland. Dus. Mooie zonnebrillen en slippers, love orange. 

Echt veel te doen is er niet op maandagavond, even een drankje kan nog net, in de hipste tent die we kunnen vinden. En waar ook nog mensen zitten. Het wordt nog erg wennen straks als we thuis zijn en niet meer zo aangestaard worden ;)

Zondag 25 augustus: beachvolley en zon

Wat een heftig onweer vannacht, het lijkt wel of we heel dicht bij de hemel zitten, zo gaat het tekeer. Wel fijn dat je 's ochtends weer tegen een blauwe lucht aan kijkt. Iets wolkjes maakt het alleen maar mooier.

We hebben zelfs ontbijt, wat een luxe, we genieten er maar goed van. En de douche is ge-wel-dig! Heerlijk!!  

Bikini aan, zonnebrand en volleybal mee, tweehonderd meter lopen en we zijn bij het strand. We moeten wel allerlei strandbedjes doorploegen, maar we komen bij de zee. Hoe zetten ze hier nu beachvelden neer? Waar is het?? Langs het water lopen we naar rechts en daar zien we eindelijk wat velden! Jippie! Zo groot als het in Nederland is, zo klein is het hier. Terwijl de tribunes om het centercourt opgebouwd worden, zoeken wij een mooi veldje om te spelen.. Mag vast. 

We zijn net een beetje ingespeeld als er drie Italianen aankomen lopen, of we een wedstrijdje willen spelen? Wij en spelen? Het lijkt ons een mooie uitdaging om tegen hen, zonder volleybalervaring, te spelen. Drie tegen twee, mixen kan altijd nog :) Na de eerste ballen durven we het wel aan met de puntentelling, waarom gaan ze nu opeens beter spelen? Beetje servicedruk en de winst is in de pocket. 

Tijd voor een duik in de Adriatische zee, even wat eten en chillen op het strand. Het is echt vakantie als je je druk maakt of je nu op het strand moet slapen of lezen. Levensbelangrijk.

Gisteren liepen we richting het hotel via het haventje, een chique bedoening, maar ze hebben er vast ook een leuk eettentje voor ons.. Het is even zoeken, maar als we de bruchetta voor ons neus hebben worden we erg blij. Hoe simpel kan het zijn.. Hoewel we aan eentje ook genoeg hadden is het wel erg lekker. Tussen de vissersboten kan je de vis eigenlijk niet negeren, sommigen een klein beetje #Daan, maar genoeg lol met de schelpdieren :)

Zaterdag 24 augustus: reis naar... Cesenatico

Zaterdag, jippie, een goede lange nacht gemaakt, wat voelen wij ons weer fit! Een koude douche (what's new), tas inpakken, afmelden bij André en alle trappen weer af. Maar we komen terug in Florence. Love it! Goed afscheid genomen van de winkel beneden, iets met een fiets en bord omgooien. Scuzie. Ciao.

Afscheid bij caffe Jolly met een BIG cappuccino en heerlijk zoet broodje. De trein vliegt door het Toscaanse landschap, tijd om verder te kletsen, lezen of typen. Het weer lijkt het beste te worden in het oosten, zo richting Rimini zeg maar. Destination Rimini, oeps, wat is dat! Alleen maar shampoos. Dit voelt raar, niet ons, maar goed, we zijn er nu toch. Misschien ligt het aan ons, laten we toch maar bij het strand gaan kijken. Jemig, wat een mensen hier.. hoe oud of jong ook, allemaal hetzelfde. Wat doen we nu? Bij het informatiecentrum hebben ze ons de adressen van hostels gegeven, daar zijn we nu redelijk in de buurt, vlakbij het strand. Eigenlijk wil ik gewoon niet zeggen dat ik in Rimini op vakantie ben geweest, dat klinkt zo fout! GMTA, mooi. We gaan dus weg. Maar hoe en wat? Op het bankje bij het strand een beetje Google maps, internet, hostelworld. Tja, we kunnen alle kanten op, als we hier maar weg zijn. Ondertussen lek gestoken door de muggen, of een blauwe plek geslagen. De mug is dood :)

Sowieso richting het station, misschien kunnen ze ons daar nog een tip geven. Al rollend met onze koffers lopen we het stuk terug, je moet wat. Gelukkig is de Turisimo nog twee minuten open, tijd voor moeilijke vragen. Want zo vaak hebben ze nog niet gehoord van beachvolley, toernooien of andere events? Maar ze zijn zo lief om voor ons te internetten. Tadaa, blijkt dat er een dorpje verderop de komende week de Nationale Finale van Italia wordt gespeeld, klinkt goed!! Cesenatico, klinkt ook stukken beter dan Rimini. Wat een superlieve vrouw, ze gaat ook nog even voor ons bellen wat de mogelijkheden om te overnachten zijn. Degene die het toernooi organiseert heeft ook een pension, dus als we het slim aanpakken em zeggen dat we voor het beachen komen is er misschien wat te regelen.. Nice!! Hupsakee, de trein weer in, naar Cesenatico. Inmiddels is het alweer donker geworden en staan we op een verlaten stationnetje. Nu al beter dan Rimini. Precies, de bus rijdt niet meer, bij het pension nemen ze nog steeds niet op en toch is het beter. We besluiten lekker te gaan lopen, vandaag toch nog niet genoeg gedaan, heerlijk met de koffers. 

Na de eerste afslag komen we bij een soort haventje, de weg loopt langs het water, allemaal lichtjes, bootjes, mensen, terrasjes.. Woow, dit is very nice! We worden niet aangestaard met onze koffers ofzo, helemaal blij lopen we de hele boulevard af. Via dei Mille, nog een bruggetje over en naar rechts, welkom bij hotel Antonia. Even ons liefste gezicht opzetten, glimlach tevoorschijn en naar binnen. Het woord beachvolley is een toverwoord. Eigenlijk is er geen plek, maar voor één nachtje moet het kunnen. Jippie! Op naar etage uno. Een ruime kamer, grote badkamer, zo luxe hebben we het lang niet gehad. 

Oja, aan deze kant van het dorp is het toch meer Rimini-a-like.. Het ligt er echt aan in welk deel van Cesenatico je bent. Na een simpele pasta moesten we echt even een cocktail bij de beste bar (tip van de hoteleigenaar) in dit dorp.. Tuurlijk. Echt onze ogen uitgekeken, wat een figuren, lol!

Vrijdag 23 augustus: brak en Palazzo Vecchio

Brak, brak en brak. Sjonge, dat je je zo beroerd kan voelen.. Zoveel hebben we toch niet gedronken? Ow.. Het gaat echt niet goed. Ik wil slapen, paracetamol, water.. Doe mij alles in vijfvoud!! Help, wat moeten we doen. Oke, er is een plan. Even onder de douche.. Koouud! Dat is ook weer nieuw. Goed, toch helpt het niet tegen het brakke gevoel. De badlakens en kussens komen tevoorschijn, op 150m afstand is een parkje, dus daar storten we neer met een fles water. Zou cappuccino helpen? Daan is de held en gaat twee cappuccino en twee broodjes halen. Heeel langzaam eten en drinken we deze op, wat extra paracetamol en water en veel, heel veel liggen. Ieder kwartier lijken we weer een beetje mens te worden. We wisselen elkaar goed af met iets beter en iets slechter voelen, maar er is een stijgende lijn! Jeah. Doe mij nog een beetje water. We krijgen zelfs trek in lunch, broodje met verse pesto en tomaatjes, dat smaakt weer prima!

Eind van de middag is het parkje wat veranderd in een deal-plek, dus tijd om te gaan. Op een of andere manier zijn we in het hotel nog aan het chillen, maar uiteindelijk weer fit genoeg voor de stad. Nog even vinden we alles en iedereen stom, maar waarschijnlijk zijn we het zelf ;) Sto-hom.

Het plan is om straks de toren te beklimmen, gister adviseerde een mevrouw om dit 's avonds te doen. Leuk, met de zonsondergang. In Florence is het heerlijk om te zijn, overal van te genieten, je hoeft niets. Bovenop het warenhuis vinden we een terras, waardoor we een superleuk uitzicht hebben over de stad, beetje wind, zon, bijna naast de Il Duomo, oftewel de kathedraal van Santa Maria del Fiore. Iedere dag weer tijd om te kletsen over alles, zo makkelijk, zo fijn, wat een leven, love it! 

De ober lijkt opeens heel druk als we willen betalen, ze lijken het hier boven niet zo naar hun zin te hebben als wij :)

Tijd om alle 419 treden van de Torre di Alnorfo aan het Palazza Vecchio te gaan beklimmen! Wow, als we de aankondigingen moeten geloven is het een hele klus. De ingang vinden is voor ons de grootste stap, haha, hoe moeilijk kan het zijn. Nadat we de tas hebben ingeleverd en tomatenpitjes over de toonbank hebben gesproeid gaan we eindelijk naar boven. Nog even op de foto met een stoere vent, hip zo met zonnebril ;) In een statige tred over de brede trappen komen we bij de kaartcontrole. We moeten nog even wachten, kijken wat rond en lopen het andere zaaltje in. Uuh.. Oke, zelfs dat mag niet, moet je weer een ander ticket voor hebben. O, sorry hoor. Na de smalle trapjes die behoorlijk mee vallen zijn we al snel boven. Het uitzicht is inderdaad bijzonder mooi, maar alle touwtjes die ons tegenhouden om beter te kunnen kijken of even zitten beginnen ons een beetje te irriteren. We klimmen gewoon net dat beetje verder, wat eigenlijk net niet mag maar waar niets over wordt gezegd. Zo. Wachten op de zonsondergang, de laatste zonnestralen schijnen mooi over de daken van de Florentijnse huizen. Zucht. De zon is onder, genoeg gehangen op de Torre, back to the city. 

Buiten is het weer heerlijk druk, we ploffen neer op een trapje en luisteren maar de muziek die gespeeld wordt. We eten langzaam onze koekjes op die we net gekocht hebben bij een bakkerijtje. Een paar chique koekjes, die nog worden afgewogen op een ouderwetse weegschaal, waardoor ze nog beter smaken. 

Hoe mooi is het om achter de muzikant te zitten, te luisteren naar de muziek in een stad met overal historische gebouwen om je heen, terwijl honderden mensen langslopen. Dit kunnen we uren volhouden. Doen we ook. 

Uiteindelijk beginnen we wel weer trek te krijgen en lopen we het plein over naar de plek met leuke restaurantjes. Komen we weer een straatartiest tegen. Hoe Laurel of Hardy kan je doen, door continu  het publiek te betrekken in je act. En ja, ook hier staan we weer heel lang te kijken.. Totdat ik bijna omval. Om een uur of elf wordt ook wel tijd voor eten. 

Wist je dat er ook pizza's in Italië zijn die niet lekker zijn? Ik wist het niet, nu helaas wel. De pasta van Daan smaakt gelukkig goed, we hebben het zelfs aangedurfd om wijn te bestellen. Dat ging wel, maar voor het eerst krijgen we de karaf niet leeg. Oja, we begonnen de dag zo brak he? 

Donderdag 22 augustus: Florence, herinneringen en drank

Waarom zullen we de dag anders beginnen dan rustig.. goed plan. Eerst een ontbijt bij caffe Jolly en daarna eens wat dingen in de stad bekijken. Via een zijstraat naar het centrum, waar opeens allemaal geld aan de muur blijkt te zitten. Hoe grappig ziet dat eruit, allemaal Italiaanse lires, tenminste, dat nemen we aan. We lopen via de Santa Maria naar het Piazza Vecchio. Nu is het toch wel jammer dat we geen informatie hebben over alle bezienswaardigheden, maar gelukkig hebben we onze mobiel, lang leve internet. Belangrijke familie geweest, die De Medici, en de Ponte Vecchio is al gebouwd in 1345. Kijk, toch leuk om te weten als je hier loopt. We lopen een klein stukje verder naar het piazza Uffizi, waar klassieke muziek klinkt. Er wordt viool gespeeld en we gaan aan de overkant zitten om te luisteren, allebei met onze eigen herinneringen. We luisteren een lange tijd, in gedachten, praten, tranen, wat is het leven mooi.

Natuurlijk lopen we ook over de Ponte Vecchio, richting de Boboli tuinen om daar te chillen. We lopen gewoon naar binnen, maar worden, als we halverwege het pad zijn, gewoon teruggeroepen. Betalen? O. Dat is wel heel veel geld om te chillen, dat doen we ergens anders wel. Verder weer overal leuke barretjes voor koffie, helemaal blij. Daarna door naar een ander parkje, het is een beetje viezig, maar we kunnen prima relaxen op een bankje. Terug naar de andere kant van het water, tijd voor een crêpe en ijsje bij Vecchio, chocola it is! Heerlijk mensen kijken, of doen we dat de hele dag al? 

Ja, we gaan weer! Even omkleden en chillen in t 'hotel'.. Ready voor het eten! Mmm, ze hebben goede anti-pasta bij Za-Za. Alleen wat is er met de vino bianco? De wijn komt heel hard binnen, dus nog een mezzo litre :) #logisch

Door naar de stamkroeg voor het zelfgemaakte bier. Iew, minder lekker, maar we drinken het natuurlijk gewoon op. Zouden ze tequila hebben? Jaaaa!! Doe ons er maar één. Een tweede krijgen we van de barman die gezellig meedoet.. Maken wij herrie? De nachtwinkeleigenaar kijkt behoorlijk boos.. Vreemd. Het hotel heeft trappen he? Best een gedoe om deze zonder te struikelen op te komen. 

Woensdag 21 augustus: slapen, wassen, shoppen

Iets met uitslapen, dat is echt even nodig na afgelopen week. We blijven nog een lange tijd chillen op bed, lekker lezen, blog typen, teksten, foto's kijken.. primadjima!! Maar eens op zoek naar een cappuccino om 13:30u, is toch een prachtige tijd. Vandaag willen we ook even wat wassen, toevallig zagen we gister al drie wasserettes, dus dat wordt een makkie. Met onze wastassen op pad, kleding in de machine, wat sop en euro's er in en starten maar. Genoeg te beleven, kletsen, in de wasmand zitten en broodjes eten. Na het drogen en opvouwen alles even naar de hotelkamer gebracht. Jaaa, nu mogen we naar de winkel waar we al twee keer zijn langsgelopen en waar zulke leuke dingen in de etalage hangen. Kan Marieke eindelijk een jurkje kopen? Daan ziet nog een leuk jasje, allebei met de armen vol kleding op weg naar het pashokje. Het is even schrikken als je achter het pashokgordijn vandaan komt en iemand op je staat te wachten om te kijken of het leuk is, haha, eng! Sorry Daan. En dan nog wit, blauw, blauw of wit.. de verkoopster heeft het allang gezien.  Uiteindelijk kopen we het witte jurkje en het roze jasje, maar niet zoals we de winkel binnen kwamen. Nice!

Tijd om verder Florence in te lopen, dus pakken we het eerste straatje naar links, richting de markt. Heel veel leer verkopen ze hier, vooral leren jasjes voor Daan, en de verkopers zien Daan ook lopen. Haha, het is meer ciao daniebella, en ze wordt zo in een jasje gepraat. De prijzen zijn niet voor ons budget, maar leuk is het wel. Nog wat verder rondgelopen, we houden nu al van Florence! Het lijkt ons alleen een goed idee om terug te komen als we geld hebben, het is hier heerlijk shoppen!  Na onze powernap van 20 min lopen we terug naar het hier-zijn-ontzettend-veel-leuke-tentjes-om-te-eten-straatje. Vooruit, eerst even sigaretten scoren. Haha, dat blijkt nog wel even een dingetje, want die verkopen ze 's avonds nergens. Gelukkig zijn er wel automaten, maar dan moeten we eerst een heel lieve Italiaan vinden. Bijna lijkt het te erg dat we zo druk op zoek zijn naar sigaretten, dat is het eigenlijk ook, maar nog een poging en lieve lach van Daan en: geregeld! Hoe makkelijk geef je je ID af? 

We kiezen voor het terras met de leuke gekleurde stoeltjes, lekkere pasta's, prima! Blijkt dat rechts en links van ons ook Nederlandse meiden zitten.. Hoe erg kan het zijn?! Ze zijn al klaar met eten, gaan bijna weg dus kunnen wij ons weer vermaken zonder dat er meegeluisterd wordt :) Beetje hangen op de stoeltjes als ze het terras al aan het afbreken zijn enzo. Heerlijk om door de stad te lopen met zulke mooie gebouwen, ook 's avonds kan het prima. Alleen nieuwe slippers zijn niet fijn als je er blaren van krijgt, gelukkig werken blote voeten altijd. 

Dinsdag 20 augustus: Surfen en op weg naar Florence

Vandaag moeten we de tent voor 10u uit, maar omdat onze surfles al staat gepland om 9u zijn we weer heerlijk op tijd op. Gaan we bijna op vakantie? Zo soepel als het lopen kan zitten we om 08:30 aan ons ontbijtje met cappuccino. Ready for windsurfing!

Filipo gaat dit keer bijna gelijk met ons het water op, heerlijk weer. En de communicatie op het water is top:

Follow my direction, Follow my directiooon! Da-ni-ee-laaa, a little bit more Robin Hood!! Da-ni-ee-laaa, a little bit more Robin Hood!! Da-ni-ee-laaa, a little bit more Robin Hood!! Da-ni-ee-laaa, to the baaaaaack!

Ma-rie-kaaa, open the saaaail! Het was een mooie ochtend, met hier en daar een windvlaag en plons in het water, maar ook een windsurf-ja-ik-ga-echt-keihard-vooruit-gevoel. Richting het strand is nog wel even een dingetje. Denk je er bijna te zijn, bedenkt de wind dat je wel weer de andere kant op kan. En Filipo maar roepen: Ma-rie-kaaa, come baaack peddeling.. Ma-rie-kaaa, come baaack peddeling.. Ja, wat denk je dat ik probeer.. Come back natuurlijk, duuh. Ik miste het woord peddeling even :)

Tevreden weer de spullen opruimen en, tadaaaa, een officieel moment voor ons diploma. Twee zoenen van Filipo, een foto en diploma rijker gaan we trots naar de volgende cappuccino.

Tijd voor het volgende deel van de vakantie, de tassen ophalen bij Sophie, to de bus. Even denken we dat de bus er al aankomt, dus we beginnen met koffers en al te rennen, maar het blijkt niet onze bus te zijn. Komt vanzelf.. We hebben een primadjima plekje in de schaduw. In de bus en trein kan de een ook goed in slaap vallen, de ander wat minder. Voor de trein die we bedacht hebben kunnen we geen kaartje meer kopen, dus wachten we lekker op een latere maar goedkopere trein. Soms moet je het traject zelf even in stukjes hakken om op de snelste en goedkoopste manier verder trein komen. Haha, we zijn echt goed! 

Nog even de armspieren trainen als we de koffers in het rek boven ons hoofd leggen, maar dan kunnen we eindelijk slapen. Gaat helaas niet zo makkelijk als gedacht, behoorlijk druk nog en ze hebben een aparte vorm die nu niet echt tot slapen uitnodigt. 

Op Bologna hebben we 20 minuten om over te stappen, dus even een kaartje kopen en kijken welk perron. Het is goed te doen zou je zeggen. Perron 3, makkie. Kaartjes kopen doen we nu al zo vaak, geen probleem. Zo. Dan is er voldoende tijd voor het toilet, dachten we, maar die blijkt best een end weg. Ja hoor, zonder geld kom je er niet in, dat is ook voor het eerst. Marieke heeft natuurlijk geen geld meegenomen, dat zit mooi in het tasje van Daan, dus helaas, weer terug maar perron 3. Rustig de trap op, we hebben nog een paar minuten, staat Danielle daar te springen en te roepen: we staan verkeerd!! Huh, o, dan gaan we toch naar een ander perron. Daan vliegt weg, we halen het nooit, Marieke hobbelt er maar achteraan met de koffers. Van perron 3ovest naar perron 3 is nog een aardig stukje, hoe bedenken ze het ook. Maar tadaaaa, precies op tijd in de trein :) Hebben we ook nog een zespersoonscoupe voor onszelf en onze koffers, dus crashen we op de bank! Dat ligt heerlijk. Inmiddels is het donker geworden en rijden we een station binnen. Wel benieuwd waar we zijn tillen we ons hoofd op en zien we ons zelf in de ruit. Zonnebril op en af, haha, wat zijn we leuk. Zo'n soort kiekeboe valt ook mensen op het station op, helemaal dubbel van het lachen moeten we daar natuurlijk ook een foto van maken. 

Die mannen denken blijkbaar dat we hen leuk vinden en zodra te trein rijdt komen ze onze coupe binnen. Wow, de melige bui is verdwenen, dit is niet tof. Een paar keer boos kijken en doorpraten helpt gelukkig wel wat. Als de conducteur langskomt kunnen we hem net een seintje geven en ze moeten ergens anders gaan zitten. Oke, we zijn er gelukkig bijna, trein uit, Florence here we come. Inmiddels is het 21:30uur, blij dat we het hotel al hebben laten weten dat we later zijn.. Vage ingang, trappen, veel trappen en geen reactie bij de deur. Wat zijn we moe!! Even bellen en Andre komt er eindelijk aan. Hahaha, hoe moe ook, we zien wel dat dit een zeer antiek 'hotel' is. En warm. Gezellig samen in het veel te grote bed, maar eerst tandenpoetsen. Dat kan nog net op de kamer, douche en wc moeten we delen. Ach, op de camping was het precies hetzelfde. Alleen dat de hele wandcontactdoos eruit komt zetten als je je stekker eruit haalt..Waaah.. Snel eten en naar bed, vandaag duurt te lang! 

Vlakbij wel een heel leuk tentje gevonden om te eten en te drinken. Heerlijk, allemaal tekeningen van klanten aan de muur, relaxt personeel, alles open en het zit gewoon stampvol. Even snel een pizza, we komen hier nog wel een keer terug. 

Maandag 19 augustus - HaPpY bIrThDaY op de surfplank

Goodmorning jarige jet! We moeten zo op, check even je telefoon voor verjaardagsberichtjes :)

Bikini aan, shirtje en slippers, tandenborstel mee en op naar het toiletgebouw. Vandaar gelijk door naar de  campingwinkel voor een verjaardagscroissantje, yoghurt en fruit. Met een klein beetje spanning in de onderbuik door naar de surfschool om bij het meer ook nog even een cappucino te kunnen drinken. Life is gooood! 

Surfleraar Filipo, een groep van acht, op naar de boarden. Eerst sjouwen met zeilen, daarna met boarden, surfpak aan, ready to go. Nee, eerst theorie. Een niet zo'n beetje, de pijlen vliegen over het krijtbord, zowel links, rechts.. Het is wel weer een dingetje. 

Eindelijk mogen we naar het water, maar zodra we er aan komen, is alle theorie uit ons hoofd verdwenen. Een beetje wiebelen op de plank, daarna eindelijk tijd om het zeil erbij te pakken. Woow, wat een klus is dat! Daan heeft een mooie tijd in de baai bij de rotsblokken gedobberd, frustratie ten top! Marieke doet maar wat, beetje wind proberen te vangen en gaan. Het staan en omhoog hijsen van het zeil is prima te doen, maar een beetje wind en we zijn nergens meer. Moet er ook wel wind zijn trouwens. 

Oke, klaar. Nu eerst een cappuccino! Heerlijk.. Maar voordat we op het strand gaan liggen moeten we nieuwe zonnebrand!! Wel even een dingetje, want we willen perse nivea. Goed, eerst naar Torbole-city. Onderweg naar de zonnebrand komen we langs een erg leuke surfwinkel, tijd om een nieuwe bikini te zoeken voor Daan. De prijzen zijn net zo mooi als de bikini's (uhhu), maar er zijn nog veel meer leuke kleren te koop. Na een hoop verschillende maten en bandjes goed doen, verschillende shirtjes en shortjes, hebben we allebei weer mooie dingen. Daan een bikini, Mariek een shirtje, shortje en slippers. Omdat we bijna omvallen gaan we snel naar de ijssalon, voor snelle suikers een goed ijsje met slagroom en fruit. Wow, dat hadden we echt nodig, behalve dat we na een half ijsje allebei erg beroerd zijn! Haha, goed verhaal. 

Klaar om terug te gaan naar de camping en eindelijk naar het meer. Waarvoor gingen we ook al weer hierheen? Oja, nivea zonnebrand! Snel gekocht, toch fijn dat er daarna wolken komen, not. Wel lekker rustig zo aan het eind van de dag, genoeg ruimte om te volleyballen!! Jippie! De lucht begint een beetje te betrekken en we moeten ook nog even chillen, tijd voor de tent. Begint het opeens te druppen.. En dat op Daans verjaardag! Wat moeten we nu met regen op de vakantie?! Gelukkig is het maar even, chillen in de tent en voordat we weer naar Torbole-city gaan om te eten is het droog. 

Een lekkere en uitgebreide maaltijd, zoals een primi en seconde is helemaal leuk, maar past niet in onze buik. Even een sigaretje na het eten, ja, zelfs Marieke moet het proberen, maar het uitmaken kan Daan beter doen, want ze kan niet bij de grond. Het ligt vast aan de mezzo litre vino bianco! Doe ons maar een verjaardagscocktail.. En nieuwe sigaretten. Gelukkig weten we nu wel hoe we die uit de automaat krijgen, alleen nog een gekke italiaan vinden die z'n ID wil uitlenen. Maar met even lief lachen kom je in Italië heel ver :)

En als je dan zo hard moet lachen met een sigaret in je mond, kan ie er zomaar uitvliegen!! Nog veel harder lachen.

Morgen gaan we weer een surfles doen, de frustratie van Daan moet omgezet worden in een goede ervaring, het is echt wel leuk! Iets met eigenwijs? Op weg naar de camping komen we om paar zielige shampoos tegen die vragen of we nog een drankje meedoen. Ach, eentje kan er nog wel bij ;) Valt toch tegen, het zijn echt zielige shampoos, haha, maar het bier smaakte wel. Snel naar bed!!

Zondag 18 augustus: chillen en nieuwe plannen

De dag een keer rustig beginnen, yes, eindelijk vakantie. Rond een uurtje of elf, twaalf, gaan we naar het meer met ons kussen en de vollleybal. Waarom is het nu zo warm? Wat is er met de wind gebeurd? Gelukkig wisten onze labyrinthvrienden dat de wind altijd op komt zetten 's middags, vanaf een uur of twaalf. Jaaa, nog geen half uur later was het weer heerlijk!! Zon, wind, prachtig uitzicht.. Kletsen, praten, slapen, lezen, lachen, cappucino drinken, peroni, volleyballen na sluitingstijd (als het iets rustiger werd ;), praten, berichtjes sturen en weer slapen. Iets met vakantie.

Waarom vonden we windsurfen ook alweer stom? Het lijkt me best gaaf om te kunnen.. Ja, we kunnen een proeflesje nemen. Haha, waarom niet? Even informeren en besluiten dat het echt superleuk is en je dit gewoon gedaan moet hebben als je hier bent. Goed. Les geboekt, daar gaat ons uitrustplan ;) 

Wel leuk voor je verjaardag om zoiets te doen. Nog een paar uurtjes Daan, dan ben je jarig!! 

Vanavond gaan we weer zelf koken, maar omdat we zolang aan het chillen zijn geweest wordt het een uur of 22:30 voordat we gaan eten. Primadjima! Pasta met extra groente, hoe gezond. Even bedenken hoe we het gaan aanpakken, maar een drankje in het dorp om Daan's verjaardag in te luiden lijkt de beste optie. Stiekem wat geregeld met de mensen die bij de kooktent zitten. Willen jullie de slingers in onze tent hangen als wij weg zijn? En een paar slingers mee, want je zal weten dat je jarig bent! Nog 10 minuten om een cocktail te bestellen.. Nee, geen tijd meer om sigaretten te halen. Seconden..10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1..

HaPpY bIrThDaY!!

Slingers om Daan, een knuffel en zelfs de DJ van de wind-s-bar besluit HaPpY bIrThDaY te draaien!! Echt jarig!! Telefoontje en berichtjes, hieperdepiep!

Ja, nu kunnen we nog sigaretten proberen te halen.. Haha, moeilijk hoor. Gelukkig komt er een Italiaan die ook sigaretten nodig heeft. Aah, je hebt je ID nodig, dat is wel even een dingetje. Maar zijn geld wil de automaat niet aannemen, dus hij loopt weg. Check, nu kunnen wij ze ook kopen :) Nice! 

Oja, we hadden een windsurfles geboekt.. Time to sleep darling! Helemaal blij in de versierde tent, dat slaapt goed. 

Zaterdag 17 augustus: klimmen en beachparty

En weer de wekker!! Sjonge, echt vakantie.. Tijd om te klimmen en klauteren. Weer die bus in met de groep, Sophie en shampoo Romeo zijn mee als begeleiding.
Bij de klimwand worden we verdeeld in twee groepen, zodat we steeds een andere route kunnen klimmen. Er zijn redelijk wat ervaren klimmers, maar dat is een veilig gevoel met zekeren. Daan nog met mooie pleisters op haar vingers, maar ze klimt zo naar boven. Het is even spannend de eerste keer, maar helemaal trots dat het uiteindelijk lukt. Het is mooi om te zien hoe sommigen als eerste een punt bereiken, iemand met hoogtevrees toch steeds verder gaat. Wel even wat onzekerder voor Daan, als je door een lichte zekeraar niet helemaal goed wordt gezekerd en een stukje valt. Maar als je daarna met een goede zekeraar zo naar boven klimt is het gevoel super! We hebben samen nog een klein stukje geklommen zonder touw, gewoon, om even van het uitzicht en moment te genieten. Hoe later op de ochtend, de zon op de klimwand, hoe drukker het werd. Allerlei klimmers, jong, oud, man, vrouw, verschilllende nationaliteiten, die hier routes doen. Weer een heel andere belevenis dan in de zaal te klimmen.
Na het klimmen reden we met z'n allen naar Arco om even een ijsje te eten. De salon was een paar jaar geleden derde van Italie geworden, het smaakte inderdaad prima.  Terug was het eindelijk tijd om te chillen bij het meer. Kussens mee, want we moeten echt even bijslapen ;) En dan een heerlijke peroni en stukje grana padano. Vandaag is het misschien een idee om zelf een keertje te koken. Het is even lastig in het donker, want we eten niet voor 21:30uur in principe.. Maar met wat steekvlammen, geleende bordjes en plastic bestek redden we het wel.

Tijdens gesprekken onder het eten bleek dat er vanavond een beachparty is in Riva. Oke, tijd om om te kleden en gaaan! Douche slaan we even over, echt, dat is wel even een dingetje. Beetje make-up, haarspray en deo en we zijn ready to party!
Lopend naar Riva dit keer, onze jasjes even achter de bar gedropt, lief lachen. En we hebben razendsnel een bonnetje gehaald, ookal was het wat ingewikkeld. Je betaalt bij de kassa en kan met je bonnetje naar de bar. Ach, muntjes lijkt dan wel zo handig, moeten we hier misschien maar introduceren. Tijd voor onze eerste bierra, en go go go de party in! Wake me up en it's my life.. Wat een feest, festivalgevoel! Ontzettend aangestaard, maar aan zoveel bescheidenheid van die Oostenrijkers hebben we niets.. Jammer joh. En hoedjes gepast.. en onze nationaliteit blijft voor de meesten moeilijk te raden, haha, wat een topavond!! Jumpend en huppelend naar de tent.

Vrijdag 16 augustus: parapente en canyoning

Yes, vakantie, dus om 6u de wekker!! Vandaag gaan we met Roberto parapenten. Stipt om 7uur staat hij bij het hek van de camping te wachten, jumpen wij achterin de jeep en hobbelen we weg. Het is nog wel even een dingetje, zo vroeg. De route die we rijden is via zijn oude huis, waar we z'n dochter op moeten halen. Zij vindt het blijkbaar ook nog erg vroeg, want we moeten een aardige tijd wachten voor ze naar buiten komt. Ondertussen klimt Roberto uit zijn raampje, op een muurtje, zodat hij makkelijk de fiets op het dak kan binden. Uiteindelijk vervolgen we onze weg via smalle straatjes, naar een dorpje dat bestaat uit 300 inwoners. Het dorpje waar Roberto nu woont, zodat hij in de tuin kan landen met z'n parachute. We moeten via zijn huis om de parachutes op te halen. De hond Kyra staat al te springen en te blaffen en duikt de auto in. Daan wordt er ontzettend blij van, zo'n dierenliefhebber, en hij gaat naast haar staan om uit het raampje te kunnen kijken. Een vrolijker gezicht is er niet op de vroege morgen, dus zitten Marieke en Danielle uiteindelijk naast elkaar op het rechterbankje, Kyra op het linkerbankje ;)

Eenmaal boven is het behoorlijk koud, maar door de adrenaline is het goed te doen. Roberto bepaald zelf wie als eerste mag: Marieke. Danielle staat klaar voor de foto's, de wind laat nog even op zich wachten, maar uiteindelijk rennen we de berg af. Een beetje gek doen voor de camera want we krijgen ook nog een filmpje en foto's mee naar huis. Eenmaal beneden, na een relaxte vlucht, begint de zon een beetje door te komen. Snel de auto weer in naar boven, want Daan is aan de beurt. Ik mag gelukkig wel weer mee naar boven, net als moeder Maria en haar dochter. Ze zijn erg benieuwd hoe het werkt en proberen wat te communiceren in het Italiaans en met handen en voeten. Wat een mooi gezicht als ze op de berg staat te kijken, we voelen ons direct een stuk veiliger. Danielle is aan de beurt! Wat is zij een 'good runner, woehoeoe', dat verdient zelfs een zoen! Een hele belevenis in de lucht, en als je het vraagt zelfs een stuk met spannende rondjes en stunts naar beneden. Helaas mag Daan niet meer mee naar boven, dus zijn we zowaar voor het eerst meer dan een half uur bij elkaar vandaan.
Nadat de laatste naar beneden is gevlogen hobbelen we met de jeep weer naar beneden. Daar schijnt de zon en komen we een beetje bij op het blauwe bankje in de zon. Nog even op de foto met Roberto en we worden teruggebracht naar de camping door Sara. Onderweg stoppen we even bij haar werk, een kasteel in het water, waar we heerlijke cappuccino drinken. Wat een eer, we mogen zelfs het kasteel bekijken.

Uhm, ja, toen moesten we bijna gelijk door voor de canyoning. Even snel een hotdog halen, de winkel was al dicht. Om 13.55u zou de hotdog klaar zijn, om 14.00u vertrek voor de prive canyoning met Tom. Gelukkig is het allemaal niet zo'n probleem en strikt met de tijd, dus kunnen we rustig onze hotdog opeten. Vakantie is geen stress. Daarvoor natuurlijk de wetsuits passen. En toch moet je heisen, sjorren, trekken en .. wat een drama zo'n wetsuit. Alle vingers van Daan zijn opengegaan van het gesjor. Toch fijn als mensen je de goede maat geven, complimenten ;) Uiteindelijk hebben we allebei een geschikt pak, een helm en zijn we klaar om te gaan! Oja, we moeten straks wel helpen met het wassen van de pakken.
Jaa, we love canyoning! Klimmen, glijden, klauteren, springen, drijven, abseilen, zwemmen en dat alles honderd keer. Eén sprong was even een dingetje, redelijk hoog, wat gaan we doen... Beetje twijfel, maar als je iemand zijn hand los moet laten en je een duw krijgt ga je vanzelf! Whaaaaa! Oke, de volgende sprong doen we zelf. Zeker. Op het eind hadden we nog een sprong van de brug, we zijn inmiddels bevroren, maar goed. Nu hebben we de kans om te laten zien dat we het echt wel durven. Met een aanloopje gaan Daan en Mariek samen! JUMP! Yes!
De wetsuits zijn gelukkig allemaal al uitgewassen, we komen nog even bij in het zonnetje. Wat een belevenis. Met de bus terug en opeens zijn we moe, gesloopt. Daan hoofdpijn van al het water in d'r hoofd, Marieke buikpijn. Crashen op bed is de beste optie. Als we later besluiten om naar de campingwinkel te gaan blijkt deze al dicht.. zelfs in het restaurant kunnen we niets meer bestellen. Gaan we het eten overslaan? Oke, ons verstand krijgt ons zover dat we toch nog even het eerste eettentje bereiken om een pastaatje te eten. Daarna geen zin meer om nog één stap te zetten, terug naar bed!

Donderdag 15 augustus: planning en Riva

Ietsje bijgeslapen.. Leek ons wel een goed idee. Ontbijtje op de 'bierbanken', bij de geweldige kooktent.. het lijkt wel kamp. Maar we kunnen even zitten en ontmoeten nog een paar mensen. Tijd om met onze 'nieuwe vrienden' naar het meer te gaan, ookal is het nog erg bewolkt. Daar hebben we natuurlijk een oplossing voor: volleyballen! We worden vanzelf weer warm alleen moeten we een beetje oppassen hoe en waar we spelen, niet iedereen is blij met ons gebal. Tijd voor een cappuccino, even wat stoelen regelen om te zitten op het overvolle terras, blijkbaar is het net lunchtijd. Zitten we eindelijk lekker, begint de zon gewoon te schijnen.. Joehoe! Tijd om te chillen op de mega-grote badhanddoek en zelfs even het meer in te gaan. KOUD. Om 18u is het toch echt weer tijd voor een peroni. Ook koud.

Voordat we helemaal niets meer gedaan krijgen bij Sophie gaan we eerst onze activiteiten regelen. Daar blijkt dat we de canyoning niet meer kunnen doen, dus gaan we het ergens anders proberen te regelen. Zodra ze dat horen gaan ze toch een poging doen ons te helpen. Tom&co moeten nog wetsuits uitwassen, dus als we willen mogen we helpen en daarvoor met hem de canyon doen. Woh, privecanyoning geregeld voor morgenmiddag. Nice! Morgenvroeg eerst nog parapente en zaterdagochtend klimmen. Planning klaar. 

Oke, een ander plan was om naar een beachparty in Riva te gaan, misschien wordt het tijd om eens te kijken. Wel even omkleden, Daan in d'r mooie blauwe jurkje, helemaal ready. We zijn best laat, zullen we anders liften? Goed idee. Een paar suffe auto's.. Eerst maar een foto maken van dit geweldige plan. Dan komt daar een dikke Porsche aan in de verte. 'Ja, die wil ik wel.' Hupsakee geregeld, in de dikke witte Porsche naar Riva. Woehoeoeoe!

Daar aangekomen belanden we in het watermeloenenfestival.. iedereen aan een stuk watermeloen, grappig! Wat een drukte maar wat een superleuk dorpje. Na ons watermeloenvoorgerecht hebben we heerlijk Italiaans (=laat) en heet gegeten, en weer blij met een goede mezzo litre vino bianco. 

Nu is het tijd om terug te lopen, even kort djensen bij de 'beachparty', korte meting met onze vrienden, maar het is toch beter om samen naar huis te lopen. 

Van de politieman mochten we niet oversteken, dus we zijn maar een stukje omgelopen. Haha, met een jurkje over het hek klimmen, een erg koude paal tussen je benen. Precies. En dan uitgelachen worden door dezelfde agent. Blij dat we een woord italiaans kunnen: ciao! Zingend en springend naar de camping, we love life!

Woensdag 14 augustus: op naar Torbole

Daan en Mariek zitten niet zo brak aan het ontbijt, netjes hoor. Karin heeft wel haar best gedaan, eieren met spek, verse broodjes, sap, koffie. Lief.

Om 11u worden we naar het station in Leveno gebracht. Een knuffel en thanks voor de superchille dag die we hebben gehad, het was heerlijk. 

In de trein naar Milaan en vanaf daar een stukje met de metro naar Milano Centrale. Goed, nu beginnen zelfs wij een klein beetje moe te worden. Kom maar door met die volgende trein dachten we enthousiast, totdat bleek dat deze wel heel vol was. Echt een boemeltrein, op het balkon met onze tassen, stampvol, een huilende baby, ouders die maar wat doen, twee negers met nog grotere koffers maar wel gave roze shirtjes. Overal worden we in het Italiaans aangesproken, joehoe, we are italian!    Het is vandaag bewolkt, dus een prima dagje om in de trein te bivakkeren. Uiteindelijk komen we aan in Rovereto waar we de bus naar Torbole nemen. Nog een klein stukje lopen, bruggetje over, naar de camping. Binnen tien minuten hebben we onze tent gezien, we droppen de tassen en gaan door naar de boodschappen. Een mooi restaurantje aan het Gardameer gevonden, goed uitzicht, goed glas wijn (nu weten we voor de rest van de vakantie dat het mezzo litre vino bianco is), goede obers, goede gesprekken. Daarna nog een rondje Torbole om uiteindelijk uit te komen in de hipste en enige leuke bar, wind-s-bar, voor een cocktail, geheel in stijl in onze reisoutfit #not en met de boodschappen. We mogen bij een stel Duitsers zitten, maar uiteindelijk drinken ze ons bier op! Wat?! Wat, wat, wat, wat, wat?! Op de camping ontmoeten we een aantal mensen van de groep. Uit beleefdheid vragen we de Duitsers maar om erbij te komen zitten, met als doel dat ze het niet leuk vinden en zelf weggaan. Zo, dat hebben we goed bedacht, binnen twee minuten zijn ze weg ;)

Dinsdag 13 augustus: Luino

Na een powernap van zo'n 1,5-2 uur staan we alweer op. De douche is echt te klein, maar het voelt in iedergeval alsof we weer een beetje schoon zijn. Tijd om de koffers weer mee te nemen naar de trein, mooie tijd 06:00uur. Met één keer overstappen is er net tijd voor een cappuccino en croissant, gelukkig. We moeten wel naar een ander spoor en omdat Daan alleen staat te wachten begint ze vast met verplaatsen. Als Marieke terug loopt met het ontbijt ziet ze Daan met twee koffertjes achter een heel erg grote, zwarte meneer aan lopen die onze grote koffers aan het sjouwen is! Wat? Nice people! Het is een mooie treinrit, een heel stuk langs Lago Maggiore, het zonnetje schijnt.. We hebben nu al zin in vandaag! Denken we. 

We komen lekker vroeg aan in Luino, maar anders zou het pas om 13 uur worden. Sorry Maarten, sorry Peter. Normaal zijn ze niet voor 12uur op het water krijgen we te horen bij de koffie.. Oeps!  

Voordat we op een superchill plekje wat cappuccino's drinken halen we nog even wat boodschappen. Tja, wat heb je nodig? Broodje, biertje en water. Check. 

Als we allemaal een beetje wakker zijn gaan we richting de haven, boot in het water, bikini is al aan, ready to go. Langs de benzinepomp, bootjes kijken, terras waar we koffie hebben gedronken van de andere kant zien. Nu al leuk. Wat is het toch fijn op het water, hoeveel beter kan je je vakantie beginnen? Beetje dobberen, varen, zwemmen, dobberen, zonnen, varen #genieten. 

Tijd voor een beetje actie, nadat de mannen gewakeboard hebben mogen wij de waterskies proberen! Daan eerst, het is echt al lang geleden, maar ze gaat supergoed. Wow, de eerste keer en al staan. Ik word al zenuwachtig, straks kan ik er helemaal niets van, goed afkijken bij Daan. Jaaaa, waterskiën is tof! Het duurt even, maar na drie pogingen ben ook ik echt aan het skiën, happy! Heerlijk, tijd om weer verder te zonnen, zwemmen, drinken, dobberen en djensen. 

Als het bier op is (hoe kan dat) varen we maar even richting de kant om een fles wijn bij een bar te halen, het kan hier allemaal. En als die fles op is, kan je die actie gewoon herhalen. Easy. Met zoveel alcohol kunnen we ook zelf nog even een stuk varen, stoer! Maar goed dat het meer zo groot is en dat er niet zoveel bootjes zijn ;) 

Ondertussen heeft Maarten voor ons al een slaapplek geregeld, bij een B&B, nice. Karin of hoe heet ze, Petra, nee, Karin, wil wel graag dat we ons rond 19uur melden. Als de boot uit het water wordt gehaald eten wij nog even een ijsje en als je liever een calippo hebt, dan mag dat. Maar je hebt nu een solero Daan.. Gewoon net doen of je van een trapje glijd en 'm in het water gooien! Het is duidelijk ;) 

Met z'n vijven drinken we nog wat (ja, nog wat) bij Karin, Petra, Karin, wat een mens, geweldig. Haar familie komt ook nog, ze gaan zo even wat eten. Ze doet bijna alles voor die jongens, maar nee, koken gaat ze vandaag echt niet voor ons doen. Gaan we toch ook 'beneden' eten, gezellig met de hele familie aan tafel. Daan proeft rode wijn die ze lekker vindt en na de echte Italiaanse pizza's krijgen we ook nog meloncello. Dus. Net hoestdrank, maar de rest vindt het lekkerder dan limoncello, prima, kom maar door. Karin is met de opgevoerde scooter gekomen, deze kan makkelijk 120km/u met twee personen. En neem nog een grappa. Maarten op de scooter naar boven, Karin in de auto. Precies, het kan hier allemaal. Ze heeft natuurlijk wel een hoop commentaar, maaruh, Karin, heb je zelf je gordel wel om?

Nog even buiten een drankje, vijf keer nee zeggen en toch je glas bij houden #karin

Wij proberen nog wat te volleyballen, maar lang houden we het niet vol in het donker en de bal verdwijnt bij de buren. Misschien moeten we ook nog even uitzoeken hoe laat we de trein morgen moeten hebben en bespreken wat voor ontbijt gemaakt moet worden. Na drie flessen limoncello is het ook het verstandigst dat we allemaal gaan slapen. Nee, niet meer rijden. Omhelzing van Karin, die ook niet echt recht meer loopt, maar we hebben de beste kamer gekregen. Oke, genoeg, goodnight.

Maandag 12 augustus: van huis naar Milano

Maandag.. maandag.. Vakantie!! We hebben 's morgens alle tijd om onze tas te pakken, veel berichtjes heen en weer te sturen: dit, dat, wel mee, niet mee, en last minute nog even schoenen en een shirtje kopen. Nu is het echt tijd om te gaan! 

Oja, 15kg he? Twee keer 16kg lijkt ons ook primadjima, dus rits dicht en de auto in. En dan moet je inderdaad één badhanddoek overpakken ;)

In het vliegtuig is het eerste dingetje, wat een helden zijn we, maar hebben wel een mooie zonsondergang gezien boven de wolken. Erg snel gevlogen, daarna hadden we als eerste de koffers, wow, fast. En hup de bus naar Milaan in. 

Arrivé! Na een uurtje in de bus komen we aan bij Milano Centrale, ready to party!! Alleen hebben we morgen een date op het water, dus om daar helemaal brak aan te komen.. Niet tof. Nadat we de kaartjes voor morgen hebben gecheckt gaan we even bijkomen bij McCafe, een hotel zoeken en water drinken, veel water. Heerlijk 's nachts 29 graden, waarom niet?

Na twee te dure hotels besluiten we bij het derde eigenlijk ook te dure hotel te blijven. Haha, juist. De lift is ontzettend groot, met vier koffers en twee personen is het bijna niet te doen, bijna, dus het lukt. Even jumpen op het bed en omkleden om de stad in de gaan. Morgenvroeg de trein, dus zoveel tijd hebben we niet, let's go. Oja, en wie wilde er op z'n pumps?! 

We hebben een mooie nachtwandeling gemaakt richting piazza del Duomo, we love Milano!! Natuurlijk het duurste terrasje gekozen. De cocktails zijn bijna evenduur als een wijntje of biertje.. Dan maar gelijk goed om het begin van de vakantie te vieren. De weg terug naar het hotel, en op blote voeten loopt het een stuk relaxter, lekker over de marmeren vloeren van Milaan.