Eind van de middag is het parkje wat veranderd in een deal-plek, dus tijd om te gaan. Op een of andere manier zijn we in het hotel nog aan het chillen, maar uiteindelijk weer fit genoeg voor de stad. Nog even vinden we alles en iedereen stom, maar waarschijnlijk zijn we het zelf ;) Sto-hom.
Het plan is om straks de toren te beklimmen, gister adviseerde een mevrouw om dit 's avonds te doen. Leuk, met de zonsondergang. In Florence is het heerlijk om te zijn, overal van te genieten, je hoeft niets. Bovenop het warenhuis vinden we een terras, waardoor we een superleuk uitzicht hebben over de stad, beetje wind, zon, bijna naast de Il Duomo, oftewel de kathedraal van Santa Maria del Fiore. Iedere dag weer tijd om te kletsen over alles, zo makkelijk, zo fijn, wat een leven, love it!
De ober lijkt opeens heel druk als we willen betalen, ze lijken het hier boven niet zo naar hun zin te hebben als wij :)
Tijd om alle 419 treden van de Torre di Alnorfo aan het Palazza Vecchio te gaan beklimmen! Wow, als we de aankondigingen moeten geloven is het een hele klus. De ingang vinden is voor ons de grootste stap, haha, hoe moeilijk kan het zijn. Nadat we de tas hebben ingeleverd en tomatenpitjes over de toonbank hebben gesproeid gaan we eindelijk naar boven. Nog even op de foto met een stoere vent, hip zo met zonnebril ;) In een statige tred over de brede trappen komen we bij de kaartcontrole. We moeten nog even wachten, kijken wat rond en lopen het andere zaaltje in. Uuh.. Oke, zelfs dat mag niet, moet je weer een ander ticket voor hebben. O, sorry hoor. Na de smalle trapjes die behoorlijk mee vallen zijn we al snel boven. Het uitzicht is inderdaad bijzonder mooi, maar alle touwtjes die ons tegenhouden om beter te kunnen kijken of even zitten beginnen ons een beetje te irriteren. We klimmen gewoon net dat beetje verder, wat eigenlijk net niet mag maar waar niets over wordt gezegd. Zo. Wachten op de zonsondergang, de laatste zonnestralen schijnen mooi over de daken van de Florentijnse huizen. Zucht. De zon is onder, genoeg gehangen op de Torre, back to the city.
Buiten is het weer heerlijk druk, we ploffen neer op een trapje en luisteren maar de muziek die gespeeld wordt. We eten langzaam onze koekjes op die we net gekocht hebben bij een bakkerijtje. Een paar chique koekjes, die nog worden afgewogen op een ouderwetse weegschaal, waardoor ze nog beter smaken.
Hoe mooi is het om achter de muzikant te zitten, te luisteren naar de muziek in een stad met overal historische gebouwen om je heen, terwijl honderden mensen langslopen. Dit kunnen we uren volhouden. Doen we ook.
Uiteindelijk beginnen we wel weer trek te krijgen en lopen we het plein over naar de plek met leuke restaurantjes. Komen we weer een straatartiest tegen. Hoe Laurel of Hardy kan je doen, door continu het publiek te betrekken in je act. En ja, ook hier staan we weer heel lang te kijken.. Totdat ik bijna omval. Om een uur of elf wordt ook wel tijd voor eten.
Wist je dat er ook pizza's in Italië zijn die niet lekker zijn? Ik wist het niet, nu helaas wel. De pasta van Daan smaakt gelukkig goed, we hebben het zelfs aangedurfd om wijn te bestellen. Dat ging wel, maar voor het eerst krijgen we de karaf niet leeg. Oja, we begonnen de dag zo brak he?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten