's Middags doen we zelf nog even een pass-training, beetje de spierpijn van gister wegwerken. Aan het eind van de dag zijn de finales van de Italiaanse nationale beachvolleyballers onder 18, dus zitten wij bij het centercourt, gaan we staan voor het volkslied, juichen en applaudisseren heel hard mee. Het lijkt er af en toe op dat we meer in de wedstrijd zitten dan de mensen om ons heen. Het wordt wel wat kouder en bewolkter, maar met onze in de zon gebrande huid blijven we lekker zitten. De voorspelde onweersbui komt er vast aan, maar gelukkig als we net even op de hotelkamer zitten. En wat doe je in een hotelkamer van vijf bij twee? Precies, zo vaak mogelijk proberen over te spelen, waarom niet. Het doel was eerst tien, maar al snel werd het van vijftig honderd! Verbaasde gezichten vanaf de gang, ach, we weten dat het lijkt alsof we gek zijn.. zijn we ook. Weet je wat stom is? De vakantie is bijna afgelopen, dat is echt stom. Maar nu nog niet, avondje uit eten, primadjima. Da-ni-ee-laaa! Ma-ri-kaaa! We gaan eeeteeen! Eten bij de haven, mooie bloemetjes op ons bord, wat een lol. En ook nog een glaasje sangria-achtig-iets in shotglaasjes, we drinken het wel op. Zijn we bijna terug bij het hotel, worden we aangesproken door twee Italianen. Fijn dat ze tegenwoordig zo goed engels spreken.. #not. Met een beetje Italiaans, Engels, Frans komen we er wel. Of niet. Mooi tochtje op de fiets, Natasja, Katy, Anna, Maria.. Precies. Wij gaan slapen. Ciao bella..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten