Filipo gaat dit keer bijna gelijk met ons het water op, heerlijk weer. En de communicatie op het water is top:
Follow my direction, Follow my directiooon! Da-ni-ee-laaa, a little bit more Robin Hood!! Da-ni-ee-laaa, a little bit more Robin Hood!! Da-ni-ee-laaa, a little bit more Robin Hood!! Da-ni-ee-laaa, to the baaaaaack!
Ma-rie-kaaa, open the saaaail! Het was een mooie ochtend, met hier en daar een windvlaag en plons in het water, maar ook een windsurf-ja-ik-ga-echt-keihard-vooruit-gevoel. Richting het strand is nog wel even een dingetje. Denk je er bijna te zijn, bedenkt de wind dat je wel weer de andere kant op kan. En Filipo maar roepen: Ma-rie-kaaa, come baaack peddeling.. Ma-rie-kaaa, come baaack peddeling.. Ja, wat denk je dat ik probeer.. Come back natuurlijk, duuh. Ik miste het woord peddeling even :)
Tevreden weer de spullen opruimen en, tadaaaa, een officieel moment voor ons diploma. Twee zoenen van Filipo, een foto en diploma rijker gaan we trots naar de volgende cappuccino.
Tijd voor het volgende deel van de vakantie, de tassen ophalen bij Sophie, to de bus. Even denken we dat de bus er al aankomt, dus we beginnen met koffers en al te rennen, maar het blijkt niet onze bus te zijn. Komt vanzelf.. We hebben een primadjima plekje in de schaduw. In de bus en trein kan de een ook goed in slaap vallen, de ander wat minder. Voor de trein die we bedacht hebben kunnen we geen kaartje meer kopen, dus wachten we lekker op een latere maar goedkopere trein. Soms moet je het traject zelf even in stukjes hakken om op de snelste en goedkoopste manier verder trein komen. Haha, we zijn echt goed!
Nog even de armspieren trainen als we de koffers in het rek boven ons hoofd leggen, maar dan kunnen we eindelijk slapen. Gaat helaas niet zo makkelijk als gedacht, behoorlijk druk nog en ze hebben een aparte vorm die nu niet echt tot slapen uitnodigt.
Op Bologna hebben we 20 minuten om over te stappen, dus even een kaartje kopen en kijken welk perron. Het is goed te doen zou je zeggen. Perron 3, makkie. Kaartjes kopen doen we nu al zo vaak, geen probleem. Zo. Dan is er voldoende tijd voor het toilet, dachten we, maar die blijkt best een end weg. Ja hoor, zonder geld kom je er niet in, dat is ook voor het eerst. Marieke heeft natuurlijk geen geld meegenomen, dat zit mooi in het tasje van Daan, dus helaas, weer terug maar perron 3. Rustig de trap op, we hebben nog een paar minuten, staat Danielle daar te springen en te roepen: we staan verkeerd!! Huh, o, dan gaan we toch naar een ander perron. Daan vliegt weg, we halen het nooit, Marieke hobbelt er maar achteraan met de koffers. Van perron 3ovest naar perron 3 is nog een aardig stukje, hoe bedenken ze het ook. Maar tadaaaa, precies op tijd in de trein :) Hebben we ook nog een zespersoonscoupe voor onszelf en onze koffers, dus crashen we op de bank! Dat ligt heerlijk. Inmiddels is het donker geworden en rijden we een station binnen. Wel benieuwd waar we zijn tillen we ons hoofd op en zien we ons zelf in de ruit. Zonnebril op en af, haha, wat zijn we leuk. Zo'n soort kiekeboe valt ook mensen op het station op, helemaal dubbel van het lachen moeten we daar natuurlijk ook een foto van maken.
Die mannen denken blijkbaar dat we hen leuk vinden en zodra te trein rijdt komen ze onze coupe binnen. Wow, de melige bui is verdwenen, dit is niet tof. Een paar keer boos kijken en doorpraten helpt gelukkig wel wat. Als de conducteur langskomt kunnen we hem net een seintje geven en ze moeten ergens anders gaan zitten. Oke, we zijn er gelukkig bijna, trein uit, Florence here we come. Inmiddels is het 21:30uur, blij dat we het hotel al hebben laten weten dat we later zijn.. Vage ingang, trappen, veel trappen en geen reactie bij de deur. Wat zijn we moe!! Even bellen en Andre komt er eindelijk aan. Hahaha, hoe moe ook, we zien wel dat dit een zeer antiek 'hotel' is. En warm. Gezellig samen in het veel te grote bed, maar eerst tandenpoetsen. Dat kan nog net op de kamer, douche en wc moeten we delen. Ach, op de camping was het precies hetzelfde. Alleen dat de hele wandcontactdoos eruit komt zetten als je je stekker eruit haalt..Waaah.. Snel eten en naar bed, vandaag duurt te lang!
Vlakbij wel een heel leuk tentje gevonden om te eten en te drinken. Heerlijk, allemaal tekeningen van klanten aan de muur, relaxt personeel, alles open en het zit gewoon stampvol. Even snel een pizza, we komen hier nog wel een keer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten