Woensdag 28 augustus

De wekker staat weer! We moeten dit keer wel een trein halen, anders wordt het wat lastig naar huis gaan. Of niet, dat kan natuurlijk ook. Maar aangezien het geld ook al even op is.. Koffers uitpakken en daarna weer in kan een hoop schelen, haha, geen stress! Rustig ontbijtje en betalen voor het hotel. We mogen nog een nachtje blijven, de kamer is nog vrij.. Wat een lieve mensen, nog een hand en zwaai, run to the station. Zo hard hebben we nog nooit gelopen met onze koffers, we vliegen door Cesenatico. Jaja, tijd genoeg op het station.. Daan d'r koffer wordt alweer de trap op gesjouwd, hoe doet ze het toch? Als we nog een paar minuutjes op het bankje zitten spreekt een oudere dame ons aan. Ze wil graag een praatje maken maar kan geen woord Engels. Beetje Frans, Italiaans, beetje uitbeelden. Tachtig jaar, op pad met de koffer, ze komt uit Rome, een wereldstad, ze houdt van Florence (net als wij), is 3 februari jarig en een paar dagen in Cesenatico geweest. Top. We helpen haar de koffer in en uit de trein sjouwen, een hand om uit te stappen en we krijgen allebei twee zoenen en een bon voyage.

In Bologna zijn ze net zo vriendelijk, lijkt het. Maar deze jongen wil te graag onze koffers naar beneden dragen. Bedankt, maar daar betalen we dus echt niet voor, wegwezen. De toiletten zijn ook ver weg, we hebben koffie en eten nodig en teveel onvriendelijke mensen. Stom. 

Na de koffie en een broodje komen we weer een beetje bij, kaartje gekocht naar Milaan, tijd voor een lange treinreis. Proberen om te slapen of lezen, de tijd vliegt om. ... to be continued

Dinsdag 27 augustus: zon, beachvolleybal, fun

Het wordt nu 'saai'.. We mogen in het hotel blijven, de zon schijnt, beachvolleyballen, strand, spelen, liggen, zonnen, cappuccino drinken en beachvolley kijken. Love love love holidays!

's Middags doen we zelf nog even een pass-training, beetje de spierpijn van gister wegwerken. Aan het eind van de dag zijn de finales van de Italiaanse nationale beachvolleyballers onder 18, dus zitten wij bij het centercourt, gaan we staan voor het volkslied, juichen en applaudisseren heel hard mee. Het lijkt er af en toe op dat we meer in de wedstrijd zitten dan de mensen om ons heen. Het wordt wel wat kouder en bewolkter, maar met onze in de zon gebrande huid blijven we lekker zitten. De voorspelde onweersbui komt er vast aan, maar gelukkig als we net even op de hotelkamer zitten. En wat doe je in een hotelkamer van vijf bij twee? Precies, zo vaak mogelijk proberen over te spelen, waarom niet. Het doel was eerst tien, maar al snel werd het van vijftig honderd! Verbaasde gezichten vanaf de gang, ach, we weten dat het lijkt alsof we gek zijn.. zijn we ook. Weet je wat stom is? De vakantie is bijna afgelopen, dat is echt stom. Maar nu nog niet, avondje uit eten, primadjima. Da-ni-ee-laaa! Ma-ri-kaaa! We gaan eeeteeen! Eten bij de haven, mooie bloemetjes op ons bord, wat een lol. En ook nog een glaasje sangria-achtig-iets in shotglaasjes, we drinken het wel op. Zijn we bijna terug bij het hotel, worden we aangesproken door twee Italianen. Fijn dat ze tegenwoordig zo goed engels spreken.. #not. Met een beetje Italiaans, Engels, Frans komen we er wel. Of niet. Mooi tochtje op de fiets, Natasja, Katy, Anna, Maria.. Precies. Wij gaan slapen. Ciao bella.. 

Maandag 26 augustus: beachvolleytraining

Wake me up.. Let's go to the beach!! De kamer is vandaag vrij, dus we mogen nog een nachtje in het hotel blijven. Joehoe, naar het beachvolley, vandaag is het toernooi gestart. Eerst wat dames/meiden gekeken, het wordt serieus aangepakt hier. Ook de trainingen krijgen we mee, zouden we ooit zo'n training kunnen krijgen? We bedenken zelf heel veel oefeningen en verbeterpunten.. Laat de volgende zomer maar komen!! Maar nu eerst het water in, waaarm!

's Middags doen we samen even een training, wat is het toch fijn om op het strand te zijn. Dagje beachen, zonnen, zee, good life. We bespreken gelijk even de belangrijke dingen in het leven #nieuwezaalseizoen. 

We worden eindelijk echt bruin!! Need aftersun.. hoe moeilijk kan het zijn. Maar gelukkig vinden we nog een flesje nivea, wat een feest. 

Na het eten gaan we naar de enige bar die nog een beetje te doen lijkt en open is. M'n witte slippers zitten nog een beetje strak, gelukkig heeft Daan een grotere maat en kan ze even wijder lopen. Haha, loop je dan op te kleine slippers. Of op te grote.. en dan gelijk de zool eraf slopen, goed bezig Marika! Bye slipperpaar twee van Daan. Die anderen waren 's middags op het strand al gesloopt. Mooi dorp, Cesenatico, vooral fijn dat het zo toeristisch is, winkeltjes open om elf uur 's avonds! Op blote voeten huppelen van de een naar de andere winkel, nergens geschikte (lees: goedkope) slippers te vinden. En ja, daar is de euroland. Dus. Mooie zonnebrillen en slippers, love orange. 

Echt veel te doen is er niet op maandagavond, even een drankje kan nog net, in de hipste tent die we kunnen vinden. En waar ook nog mensen zitten. Het wordt nog erg wennen straks als we thuis zijn en niet meer zo aangestaard worden ;)

Zondag 25 augustus: beachvolley en zon

Wat een heftig onweer vannacht, het lijkt wel of we heel dicht bij de hemel zitten, zo gaat het tekeer. Wel fijn dat je 's ochtends weer tegen een blauwe lucht aan kijkt. Iets wolkjes maakt het alleen maar mooier.

We hebben zelfs ontbijt, wat een luxe, we genieten er maar goed van. En de douche is ge-wel-dig! Heerlijk!!  

Bikini aan, zonnebrand en volleybal mee, tweehonderd meter lopen en we zijn bij het strand. We moeten wel allerlei strandbedjes doorploegen, maar we komen bij de zee. Hoe zetten ze hier nu beachvelden neer? Waar is het?? Langs het water lopen we naar rechts en daar zien we eindelijk wat velden! Jippie! Zo groot als het in Nederland is, zo klein is het hier. Terwijl de tribunes om het centercourt opgebouwd worden, zoeken wij een mooi veldje om te spelen.. Mag vast. 

We zijn net een beetje ingespeeld als er drie Italianen aankomen lopen, of we een wedstrijdje willen spelen? Wij en spelen? Het lijkt ons een mooie uitdaging om tegen hen, zonder volleybalervaring, te spelen. Drie tegen twee, mixen kan altijd nog :) Na de eerste ballen durven we het wel aan met de puntentelling, waarom gaan ze nu opeens beter spelen? Beetje servicedruk en de winst is in de pocket. 

Tijd voor een duik in de Adriatische zee, even wat eten en chillen op het strand. Het is echt vakantie als je je druk maakt of je nu op het strand moet slapen of lezen. Levensbelangrijk.

Gisteren liepen we richting het hotel via het haventje, een chique bedoening, maar ze hebben er vast ook een leuk eettentje voor ons.. Het is even zoeken, maar als we de bruchetta voor ons neus hebben worden we erg blij. Hoe simpel kan het zijn.. Hoewel we aan eentje ook genoeg hadden is het wel erg lekker. Tussen de vissersboten kan je de vis eigenlijk niet negeren, sommigen een klein beetje #Daan, maar genoeg lol met de schelpdieren :)

Zaterdag 24 augustus: reis naar... Cesenatico

Zaterdag, jippie, een goede lange nacht gemaakt, wat voelen wij ons weer fit! Een koude douche (what's new), tas inpakken, afmelden bij André en alle trappen weer af. Maar we komen terug in Florence. Love it! Goed afscheid genomen van de winkel beneden, iets met een fiets en bord omgooien. Scuzie. Ciao.

Afscheid bij caffe Jolly met een BIG cappuccino en heerlijk zoet broodje. De trein vliegt door het Toscaanse landschap, tijd om verder te kletsen, lezen of typen. Het weer lijkt het beste te worden in het oosten, zo richting Rimini zeg maar. Destination Rimini, oeps, wat is dat! Alleen maar shampoos. Dit voelt raar, niet ons, maar goed, we zijn er nu toch. Misschien ligt het aan ons, laten we toch maar bij het strand gaan kijken. Jemig, wat een mensen hier.. hoe oud of jong ook, allemaal hetzelfde. Wat doen we nu? Bij het informatiecentrum hebben ze ons de adressen van hostels gegeven, daar zijn we nu redelijk in de buurt, vlakbij het strand. Eigenlijk wil ik gewoon niet zeggen dat ik in Rimini op vakantie ben geweest, dat klinkt zo fout! GMTA, mooi. We gaan dus weg. Maar hoe en wat? Op het bankje bij het strand een beetje Google maps, internet, hostelworld. Tja, we kunnen alle kanten op, als we hier maar weg zijn. Ondertussen lek gestoken door de muggen, of een blauwe plek geslagen. De mug is dood :)

Sowieso richting het station, misschien kunnen ze ons daar nog een tip geven. Al rollend met onze koffers lopen we het stuk terug, je moet wat. Gelukkig is de Turisimo nog twee minuten open, tijd voor moeilijke vragen. Want zo vaak hebben ze nog niet gehoord van beachvolley, toernooien of andere events? Maar ze zijn zo lief om voor ons te internetten. Tadaa, blijkt dat er een dorpje verderop de komende week de Nationale Finale van Italia wordt gespeeld, klinkt goed!! Cesenatico, klinkt ook stukken beter dan Rimini. Wat een superlieve vrouw, ze gaat ook nog even voor ons bellen wat de mogelijkheden om te overnachten zijn. Degene die het toernooi organiseert heeft ook een pension, dus als we het slim aanpakken em zeggen dat we voor het beachen komen is er misschien wat te regelen.. Nice!! Hupsakee, de trein weer in, naar Cesenatico. Inmiddels is het alweer donker geworden en staan we op een verlaten stationnetje. Nu al beter dan Rimini. Precies, de bus rijdt niet meer, bij het pension nemen ze nog steeds niet op en toch is het beter. We besluiten lekker te gaan lopen, vandaag toch nog niet genoeg gedaan, heerlijk met de koffers. 

Na de eerste afslag komen we bij een soort haventje, de weg loopt langs het water, allemaal lichtjes, bootjes, mensen, terrasjes.. Woow, dit is very nice! We worden niet aangestaard met onze koffers ofzo, helemaal blij lopen we de hele boulevard af. Via dei Mille, nog een bruggetje over en naar rechts, welkom bij hotel Antonia. Even ons liefste gezicht opzetten, glimlach tevoorschijn en naar binnen. Het woord beachvolley is een toverwoord. Eigenlijk is er geen plek, maar voor één nachtje moet het kunnen. Jippie! Op naar etage uno. Een ruime kamer, grote badkamer, zo luxe hebben we het lang niet gehad. 

Oja, aan deze kant van het dorp is het toch meer Rimini-a-like.. Het ligt er echt aan in welk deel van Cesenatico je bent. Na een simpele pasta moesten we echt even een cocktail bij de beste bar (tip van de hoteleigenaar) in dit dorp.. Tuurlijk. Echt onze ogen uitgekeken, wat een figuren, lol!

Vrijdag 23 augustus: brak en Palazzo Vecchio

Brak, brak en brak. Sjonge, dat je je zo beroerd kan voelen.. Zoveel hebben we toch niet gedronken? Ow.. Het gaat echt niet goed. Ik wil slapen, paracetamol, water.. Doe mij alles in vijfvoud!! Help, wat moeten we doen. Oke, er is een plan. Even onder de douche.. Koouud! Dat is ook weer nieuw. Goed, toch helpt het niet tegen het brakke gevoel. De badlakens en kussens komen tevoorschijn, op 150m afstand is een parkje, dus daar storten we neer met een fles water. Zou cappuccino helpen? Daan is de held en gaat twee cappuccino en twee broodjes halen. Heeel langzaam eten en drinken we deze op, wat extra paracetamol en water en veel, heel veel liggen. Ieder kwartier lijken we weer een beetje mens te worden. We wisselen elkaar goed af met iets beter en iets slechter voelen, maar er is een stijgende lijn! Jeah. Doe mij nog een beetje water. We krijgen zelfs trek in lunch, broodje met verse pesto en tomaatjes, dat smaakt weer prima!

Eind van de middag is het parkje wat veranderd in een deal-plek, dus tijd om te gaan. Op een of andere manier zijn we in het hotel nog aan het chillen, maar uiteindelijk weer fit genoeg voor de stad. Nog even vinden we alles en iedereen stom, maar waarschijnlijk zijn we het zelf ;) Sto-hom.

Het plan is om straks de toren te beklimmen, gister adviseerde een mevrouw om dit 's avonds te doen. Leuk, met de zonsondergang. In Florence is het heerlijk om te zijn, overal van te genieten, je hoeft niets. Bovenop het warenhuis vinden we een terras, waardoor we een superleuk uitzicht hebben over de stad, beetje wind, zon, bijna naast de Il Duomo, oftewel de kathedraal van Santa Maria del Fiore. Iedere dag weer tijd om te kletsen over alles, zo makkelijk, zo fijn, wat een leven, love it! 

De ober lijkt opeens heel druk als we willen betalen, ze lijken het hier boven niet zo naar hun zin te hebben als wij :)

Tijd om alle 419 treden van de Torre di Alnorfo aan het Palazza Vecchio te gaan beklimmen! Wow, als we de aankondigingen moeten geloven is het een hele klus. De ingang vinden is voor ons de grootste stap, haha, hoe moeilijk kan het zijn. Nadat we de tas hebben ingeleverd en tomatenpitjes over de toonbank hebben gesproeid gaan we eindelijk naar boven. Nog even op de foto met een stoere vent, hip zo met zonnebril ;) In een statige tred over de brede trappen komen we bij de kaartcontrole. We moeten nog even wachten, kijken wat rond en lopen het andere zaaltje in. Uuh.. Oke, zelfs dat mag niet, moet je weer een ander ticket voor hebben. O, sorry hoor. Na de smalle trapjes die behoorlijk mee vallen zijn we al snel boven. Het uitzicht is inderdaad bijzonder mooi, maar alle touwtjes die ons tegenhouden om beter te kunnen kijken of even zitten beginnen ons een beetje te irriteren. We klimmen gewoon net dat beetje verder, wat eigenlijk net niet mag maar waar niets over wordt gezegd. Zo. Wachten op de zonsondergang, de laatste zonnestralen schijnen mooi over de daken van de Florentijnse huizen. Zucht. De zon is onder, genoeg gehangen op de Torre, back to the city. 

Buiten is het weer heerlijk druk, we ploffen neer op een trapje en luisteren maar de muziek die gespeeld wordt. We eten langzaam onze koekjes op die we net gekocht hebben bij een bakkerijtje. Een paar chique koekjes, die nog worden afgewogen op een ouderwetse weegschaal, waardoor ze nog beter smaken. 

Hoe mooi is het om achter de muzikant te zitten, te luisteren naar de muziek in een stad met overal historische gebouwen om je heen, terwijl honderden mensen langslopen. Dit kunnen we uren volhouden. Doen we ook. 

Uiteindelijk beginnen we wel weer trek te krijgen en lopen we het plein over naar de plek met leuke restaurantjes. Komen we weer een straatartiest tegen. Hoe Laurel of Hardy kan je doen, door continu  het publiek te betrekken in je act. En ja, ook hier staan we weer heel lang te kijken.. Totdat ik bijna omval. Om een uur of elf wordt ook wel tijd voor eten. 

Wist je dat er ook pizza's in Italië zijn die niet lekker zijn? Ik wist het niet, nu helaas wel. De pasta van Daan smaakt gelukkig goed, we hebben het zelfs aangedurfd om wijn te bestellen. Dat ging wel, maar voor het eerst krijgen we de karaf niet leeg. Oja, we begonnen de dag zo brak he? 

Donderdag 22 augustus: Florence, herinneringen en drank

Waarom zullen we de dag anders beginnen dan rustig.. goed plan. Eerst een ontbijt bij caffe Jolly en daarna eens wat dingen in de stad bekijken. Via een zijstraat naar het centrum, waar opeens allemaal geld aan de muur blijkt te zitten. Hoe grappig ziet dat eruit, allemaal Italiaanse lires, tenminste, dat nemen we aan. We lopen via de Santa Maria naar het Piazza Vecchio. Nu is het toch wel jammer dat we geen informatie hebben over alle bezienswaardigheden, maar gelukkig hebben we onze mobiel, lang leve internet. Belangrijke familie geweest, die De Medici, en de Ponte Vecchio is al gebouwd in 1345. Kijk, toch leuk om te weten als je hier loopt. We lopen een klein stukje verder naar het piazza Uffizi, waar klassieke muziek klinkt. Er wordt viool gespeeld en we gaan aan de overkant zitten om te luisteren, allebei met onze eigen herinneringen. We luisteren een lange tijd, in gedachten, praten, tranen, wat is het leven mooi.

Natuurlijk lopen we ook over de Ponte Vecchio, richting de Boboli tuinen om daar te chillen. We lopen gewoon naar binnen, maar worden, als we halverwege het pad zijn, gewoon teruggeroepen. Betalen? O. Dat is wel heel veel geld om te chillen, dat doen we ergens anders wel. Verder weer overal leuke barretjes voor koffie, helemaal blij. Daarna door naar een ander parkje, het is een beetje viezig, maar we kunnen prima relaxen op een bankje. Terug naar de andere kant van het water, tijd voor een crêpe en ijsje bij Vecchio, chocola it is! Heerlijk mensen kijken, of doen we dat de hele dag al? 

Ja, we gaan weer! Even omkleden en chillen in t 'hotel'.. Ready voor het eten! Mmm, ze hebben goede anti-pasta bij Za-Za. Alleen wat is er met de vino bianco? De wijn komt heel hard binnen, dus nog een mezzo litre :) #logisch

Door naar de stamkroeg voor het zelfgemaakte bier. Iew, minder lekker, maar we drinken het natuurlijk gewoon op. Zouden ze tequila hebben? Jaaaa!! Doe ons er maar één. Een tweede krijgen we van de barman die gezellig meedoet.. Maken wij herrie? De nachtwinkeleigenaar kijkt behoorlijk boos.. Vreemd. Het hotel heeft trappen he? Best een gedoe om deze zonder te struikelen op te komen.