De wekker staat weer! We moeten dit keer wel een trein halen, anders wordt het wat lastig naar huis gaan. Of niet, dat kan natuurlijk ook. Maar aangezien het geld ook al even op is.. Koffers uitpakken en daarna weer in kan een hoop schelen, haha, geen stress! Rustig ontbijtje en betalen voor het hotel. We mogen nog een nachtje blijven, de kamer is nog vrij.. Wat een lieve mensen, nog een hand en zwaai, run to the station. Zo hard hebben we nog nooit gelopen met onze koffers, we vliegen door Cesenatico. Jaja, tijd genoeg op het station.. Daan d'r koffer wordt alweer de trap op gesjouwd, hoe doet ze het toch? Als we nog een paar minuutjes op het bankje zitten spreekt een oudere dame ons aan. Ze wil graag een praatje maken maar kan geen woord Engels. Beetje Frans, Italiaans, beetje uitbeelden. Tachtig jaar, op pad met de koffer, ze komt uit Rome, een wereldstad, ze houdt van Florence (net als wij), is 3 februari jarig en een paar dagen in Cesenatico geweest. Top. We helpen haar de koffer in en uit de trein sjouwen, een hand om uit te stappen en we krijgen allebei twee zoenen en een bon voyage.
In Bologna zijn ze net zo vriendelijk, lijkt het. Maar deze jongen wil te graag onze koffers naar beneden dragen. Bedankt, maar daar betalen we dus echt niet voor, wegwezen. De toiletten zijn ook ver weg, we hebben koffie en eten nodig en teveel onvriendelijke mensen. Stom.
Na de koffie en een broodje komen we weer een beetje bij, kaartje gekocht naar Milaan, tijd voor een lange treinreis. Proberen om te slapen of lezen, de tijd vliegt om. ... to be continued
Geen opmerkingen:
Een reactie posten